Mundo Mar
In de poëziereeks Binnenin plaatsen we op donderdag een gedicht van een Nederlandse of internationale dichter. Deze week: Andrés Neuman.
XVI
Aanschouw hoe het licht
zijn territorium kiest.
Het verlangen duurt voort, niet de rust.
Willekeurig en ordelijk
zou deze naderende golf
de jouwe kunnen zijn.
Aanvaard hem. Wees kort.
Wanneer hij aan je voorbij is,
heb je wellicht iets begrepen
van het geluk.
Vertaling: Luc de Rooy
Over de dichter:
Andrés Neuman (Buenos Aires, 1977) is een Spaans-Argentijnse schrijver die in
Nederland voornamelijk bekend is om zijn roman De eeuwreiziger. Maar Neuman
schrijft ook verhalen, essays en poëzie.
Over het gedicht (een noot van de vertaler):
18 gedichten staan er in Mundo Mar, geschreven tussen 2000 en 2005 en opgenomen in de bundel Decada van Andrés Neuman. Redelijk vroeg werk rond één thema: de zee. Zoals zovele dichters die hun jonge jaren in Zuid-Spanje woonden, is Neuman hierin schatplichtig aan Lorca, zoals in gedicht III: ‘Op de afgelegen lijn van het verlangen, / dat oppervlak van lichten en stromen, / houdt een zeilboot zich drijvend. / Van jou hangt de reis of de ongerustheid af, / wat hij vangt of wat zijn bestemming is, / de afstand die hij zal overbruggen.’ Het lot, het verlangen, de maan, de verre blik en een nakend onheil – allemaal komen ze voorbij in die gedichten. En de pathos natuurlijk – maar die horen bij de jonge dichter, Lorca en de zee.
