In de poëziereeks Binnenin plaatsen we op donderdag een nieuw gedicht van een Nederlandse of internationale dichter. Deze week: rozalie hirs. Het gedicht komt uit haar nieuwe dichtbundel oneindige zin die dit najaar bij Querido verschijnt.
*
de eigen dood gewekt door een slang in de kist wel
een levende als de geplukte appel van je kind te verstaan
als de valsheid van de wereld zich opent in volmaakt
regelmatige bewegingen om de schijn te redden
dwalende sterren gewaar te worden misschien uitgaande
van een samenhang zelfs met andere sferen of een reeks
van weer andere oneindig gecompliceerde schijnbewegingen
te ontdekken sterren die in werkelijkheid schijnen nieuw licht
op een vraag te werpen misschien juist tastbaar op dit moment
en je de glans begrijpt als schijn van verschijning en dwaling
in weerschijn voor een ander begrip dan je zin uiteindelijk
blootgesteld alweer gescheiden van zijn begrijpelijkheid
rozalie hirs (1965) is dichter en componist. Van haar hand verschenen zeven dichtbundels bij Querido, van Locus (1998) tot oneindige zin (2021), en zes verzamelbundels in andere talen, waaronder haar meertalige manifest gestammelte werke (2017) bij het vermaarde kookbooks, Berlijn. Daarnaast maakt Hirs sinds 2002 in samenwerking met ontwerpers en beeldend kunstenaars regelmatig interactieve poëzie voor het scherm. https://www.rozaliehirs.nl/
