Verbouwingen VI

Ze bestelden tegels met vijftig verschillende motieven, sommige hadden twee kleuren, andere drie of vier. Samen hadden ze een paar avonden een plan van de vloer gepuzzeld met kleine papieren kopietjes van de tegels; er mochten geen zelfde tegels naast elkaar komen of in de zelfde rij liggen, het was een hele wiskundige oefening. De man die de vloer ging leggen bestudeerde de oude vloer en zei dat hij hierop geen Marokkaanse tegels kon lijmen, de oude tegels moesten eruit, vervolgens konden ze de tegels in de cement leggen, dat zou het mooist zijn, in de cement. Peter Maes brak zelf de oude tegels uit en stapelde ze samen met zijn dochters op het terras naast de tuinstoelen.

In de technische gegevens die bij de tegels waren geleverd stond dat ze tenminste vier uur in het water moesten gelegen hebben alvorens ze in de cement konden worden gelegd. De vloerlegger zei dat dat niet nodig was, hij had gelijkaardige vloeren in Israël en Marokko gelegd bij temperaturen boven de dertig graden en nooit een tegel in het water gelegd. Peter Maes en zijn vrouw hadden hun plan aan de muur gehangen en reikten de vloerlegger tegel per tegel aan nadat ze hem in een emmer door het water hadden gehaald. Het duurde vijf keer langer dan het leggen van een gewone vloer, maar dat wisten ze, dat had Fiksal hun gezegd.

Na drie dagen kwamen de eerste tegels los. Fiksal begreep er niks van en liet een tegel onderzoeken. Peter Maes en zijn vrouw wezen hen op de technische gegevens, maar daar hielden ze geen rekening mee. Fiksal kwam tot de vaststelling dat Fiksal niets verkeerd had gedaan. De tegels kwamen allemaal los. Omdat ze niet lang genoeg in het water hadden gelegen, hadden ze alle vocht uit de cement gezogen. Peter Maes en zijn vrouw stopten de tegels weer in de kartonnen dozen en droegen alles naar de kelder. Ze kwamen met Fiksal tot een akkoord om nieuwe tegels te bestellen en de kosten voor de aankoop te delen. Fiksal wilde alleen de opdracht aanvaarden als er een volledig nieuwe ondergrond werd gelegd waarop ze de tegels konden lijmen in plaats van in de cement te leggen. De nieuwe tegels werden geleverd in de gietende regen. Peter Maes en zijn vrouw brachten de honderdtwintig dozen naar de woonkamer.

‘Wow,’ hoorde hij iemand roepen, ‘niet normaal, ze zitten op een bom, een koppeling in de gasleiding onder de vloer, levensgevaarlijk.’
Peter Maes zette de doos neer en liep naar de keuken waar drie mannen de oude onderlaag aan het uitbreken waren; ze zaten al in de aarde.
‘Je houdt het niet voor mogelijk, volkomen onwettelijk die koppeling onder de grond en dan die waterleidingen, van lood en verroest, jongens toch.’

*

Vanaf 6 januari schrijft Bart Koubaa wekelijks een aflevering van zijn feuilleton Verbouwingen voor Revisor.nl. Dit is de zesde aflevering, van tien.