Vorm

In de poëziereeks Binnenin plaatsen we op donderdag een nieuw gedicht van een Nederlandse of internationale dichter.
Deze week: Willemijn van den Geest.

 

 

Vorm

 

Uit angst in massa af te nemen onmerkbaar aan

de randen af te brokkelen ontwaak ik in een mal

waarin mijn vloeibaarheid nauwkeurig past

 

Alleen in andere gedaantes stap ik uit mijn stut alleen

wanneer ik lang genoeg gekneed en voldoende

ben verdwenen kan ik van binnen naar buiten bewegen

 

De opgave: geloven dat een lijf iets is dat past

in dingen buiten, overtuigd ontkennen dat het groeit in

scherpe randen die veranderen wat ik niet raken wil

 

daarna: deuken in het asfalt achterlaten zo vast

een vorm aannemen dat de dingen niet mij

maar ik hen aanpas en uiteindelijk zeggen

 

dit is mijn huis ik heb er altijd willen wonen

 

tot er iemand in mijn afdruk stapt

 

 

Over de dichter:
Willemijn van den Geest (1988) is dichter en woont in Italië. Zij studeerde Nederlands en Filosofie in Groningen en Amsterdam. Haar werk verscheen eerder in Kluger Hans. Daarnaast werkt zij regelmatig aan interdisciplinaire projecten voor spoken word en muziek.