Vorm
In de poëziereeks Binnenin plaatsen we op donderdag een nieuw gedicht van een Nederlandse of internationale dichter.
Deze week: Willemijn van den Geest.
Vorm
Uit angst in massa af te nemen onmerkbaar aan
de randen af te brokkelen ontwaak ik in een mal
waarin mijn vloeibaarheid nauwkeurig past
Alleen in andere gedaantes stap ik uit mijn stut alleen
wanneer ik lang genoeg gekneed en voldoende
ben verdwenen kan ik van binnen naar buiten bewegen
De opgave: geloven dat een lijf iets is dat past
in dingen buiten, overtuigd ontkennen dat het groeit in
scherpe randen die veranderen wat ik niet raken wil
daarna: deuken in het asfalt achterlaten zo vast
een vorm aannemen dat de dingen niet mij
maar ik hen aanpas en uiteindelijk zeggen
dit is mijn huis ik heb er altijd willen wonen
tot er iemand in mijn afdruk stapt
Over de dichter:
Willemijn van den Geest (1988) is dichter en woont in Italië. Zij studeerde Nederlands en Filosofie in Groningen en Amsterdam. Haar werk verscheen eerder in Kluger Hans. Daarnaast werkt zij regelmatig aan interdisciplinaire projecten voor spoken word en muziek.
