Ik heb nooit in Engeland gelopen. Ik vermoed dat ik wat mis, en niet het slechte weer dat zelfs de grootste enthousiastelingen onder de terugkeerders blijven noemen. Niet de ontbijtjes, niet de bergen of de gastvrije bewoners, nee, het is die lichte waanzin die ik tegenkom in boeken met wandelingen daar. In Noorwegen kan het […]
Van de fietsbrug af, scherp naar rechts, snelheid maken in de tunnel, links, rechts, rechtdoor, oversteken, door het taxistraatje van hotel en Koepelkerk. En door. En door. En door. Ik ben op weg, ik heb een doel, maar mijn gedachten zijn niet daar, ze zijn nog steeds in Mexico-Stad. In een trein. Op een eiland. […]
Daan Stoffelsen wil begrijpen hoe hij leest. Wanneer wordt een poging tot objectief lezen subjectief genieten? Vandaag draait hij het nogmaals om en ontdekt waar te woest lezen hem brengt: terug bij het begin, waar alles al stond. Over Marente de Moors AKO Literatuurprijswinnende De Nederlandse maagd en een paard. * Brieven, dagboeken en dromen, ze […]
Dit is geen wandelen, dit is stappen zetten. De deur uit, de straat uit, bijna Den Bosch uit, staat daar de buurman uit een straat verderop, de kunstenaar. We zetten ons correspondentie voort als gesprek: Nescio en Kees, en ook over onze verkeersambtenaar. Mijn dochter draait en kriebelt op mijn rug. Dan loop ik verder, de trap […]
Het objectieve subject: Kees was er niet bij: Daan Stoffelsen gaat voor De Revisor op zoek naar Kees Ploeger uit Titaantjes.
Langs de Strabrechtse heide, de zon schijnt ongenadig, de hei staat in bloei, de eerste wilde bramen zijn geoogst, nijlganzen op het Beuven, grote grazers in een vennetje ernaast, mijn kind slaapt op mijn rug. Ik loop naar waar we de auto hadden achtergelaten en ik kijk om me heen, naar de oudere vrouwen en […]
Het duurde niet lang, misschien een uur, mijn wandeling door het Leenderbos. Het was nog koel, zoals de ochtend van een zomerdag behoort te zijn, de heide begon voorzichtig te bloeien, maar verder was alles groen in een volle zon. Ik zag dat en ik dacht aan wanneer ik mijn vader weer zou zien en […]
De Oudheid en het Vlaamse Boekenweekgeschenk: Daan Stoffelsen over Hugo Claus, De zwaardvis, en Tom Lanoyes Heldere hemel. Bij De Revisor.
We hadden dus een nieuwe rubriek, Zin. Ik zocht naar zinnen en dacht aan Belcampo (pseudoniem van Herman Pieter Schönfeld Wichers), huisarts, schrijver, die nu eenentwintig jaar dood is, en die ooit mijn literaire held was. Hij schreef fantastische verhalen, ik bedoel ongewone, bizarre, onmogelijke verhalen, waarin stoelen, auto’s, stof de macht overnemen, waarin de apocalyps […]
Er verschijnt elke maand wel een debuut waarin jonge mensen, leeftijdsgenoten van de auteur, zich obsessief maar met een kwinkslag bezighouden met de liefde of eigenlijk de seks. (Ja, ik herhaal mezelf, maar zij ook elkaar.) vijftig jaar geleden was er een vierde roman die dat al deed, en Nederland Leest hem nu. Een licht en geestig boek, aangenaam, met een inkijkje in een tijdsbeeld, stilistisch aardig, onderhoudend geschreven, zoals er elke maand… Je gaat je afvragen: wat maakt Het leven is vurrukkulluk zo bijzonder?
